Przy niedoczynności tarczycy nie da się schudnąć. Słyszałaś pewnie takie stwierdzenie wiele razy. Rzeczywiście odchudzanie przy zaburzonej pracy tego gruczołu nie jest proste, ale nie niemożliwe. Co ważne, świadoma dieta przy niedoczynności tarczycy to także sposób na znacznie lepsze samopoczucie.
Schudnąć przy niedoczynności tarczycy
Przekonania, że przy niedoczynności tarczycy nie da się schudnąć, że choroba ta automatycznie wiąże się właściwie z podwyższoną masą ciała, to powszechne prawdy obiegowe. Nie warto jednak ich słuchać. Oczywiście zaburzenia pracy tarczycy, a więc gruczołu produkującego ważne dla organizmu hormony, mają przełożenie na to, jak wygląda nasze ciało, jak pracuje, jak działa metabolizm. Nie oznacza to jednak, że niedoczynność tarczycy to wyrok, który mówi, że musisz mieć tych kilogramów więcej. Przy odpowiednio skomponowanej diecie można naprawdę osiągnąć spektakularne efekty. Musi być ona jednak ułożona z uwzględnieniem szczególnej sytuacji pacjenta z chorobą tarczycy. Warto także pamiętać, że w chorobach autoimmunologicznych, a do takich zaliczane są zaburzenia pracy tarczycy, dietoterapia jest bardzo ważna. Pozwala ona zniwelować niektóre dolegliwości, wspomóc organizm, zmniejszyć stan zapalny, złagodzić postępowanie choroby. Jest to jeden z tych przypadków, kiedy jak na dłoni widać, jak bardzo duże znaczenie ma dieta dla naszego dobrego samopoczucia. Tutaj nie chodzi tylko o zrzucanie kilogramów, a o świadome odżywianie, które pozwala lepiej się na co dzień czuć.
Dieta przy niedoczynności tarczycy a przyczyny choroby
Warto pamiętać, że niedoczynność tarczycy może być spowodowana różnymi czynnikami. Często jest to wynik niedoboru jodu, ale coraz częściej także z zaburzeń rozwojowych gruczołu tarczowego czy stanów zapalnych. Przyczyną choroby może być także Hashimoto, czyli przewlekły stan zapalny tarczycy, który doprowadza do niedoczynności. W zależności od przyczyny problemów z tarczycą, nieco inaczej należy prowadzić dietę. Największe różnice dotyczą osób, które mają potwierdzone Hashimoto. Zanim więc zaczniesz stosować różnego rodzaju porady dotyczące diety przy niedoczynności tarczycy, skontaktuj się z lekarzem, wykonaj wszystkie niezbędne badania, udaj się do endokrynologa i dobiera uzbrojona w pełną wiedzę o stanie swojego zdrowia, zacznij układać dietę.
Jaką dietę stosować?
Przy niedoczynności tarczycy ciężko jest się obejść bez farmakoterapii, natomiast dieta może znacząco pomóc w osiąganiu lepszych wyników leczenia. Nieprawdą jednak jest, że dieta przy niedoczynności zawsze musi obfitować w jod. Warto zmierzyć jego parametry we krwi. Nie zawsze przy każdej niedoczynności będzie go za mało. Warto jednak oczywiście zadbać o dostarczanie organizmowi około 150 mikrogramów jodu dziennie, dzięki czemu gruczł będzie mógł produkować i wydzielać tyroksynę i trójjodotyroninę.
Źródłem jodu są ryby. Najwięcej jest go w dorszu, łososiu, makreli. Źródłem jest także sól kuchenna, aczkolwiek tutaj nie warto przesadzać. Jeśli masz niedobory jodu, warto także zwracać uwagę na etykiety wody mineralnej i wybierać tę, która ma więcej jodu.
Drugim pierwiastkiem, o który warto zadbać szczególnie jest selen. Wpływa on bezpośrednio na przyswajanie jodu przez organizm, a więc pośrednio także warunkuje poziom trójjodotyroniny (T3) we krwi.
Selen można znaleźć w produktach zbożowych, mięsie, rybach, nabiale, jajach oraz kiełkach warzyw.
Przede wszystkim jednak przy niedoczynności tarczycy bardzo ważna jest odpowiednio zbilansowana dieta, pilnowanie stałych godzin posiłków. Warto także zwrócić większą uwagę na źródła nienasyconych kwasów tłuszczowych (zdrowego cholesterolu) i wyeliminować większą część tłuszczy nasyconych. Oczywiście dobrze jest ograniczyć udział w diecie produktów wysoko przetworzonych, z dużą zawartością tłuszczu, smażonych na głębokim tłuszczu, napojów gazowanych. Generalnie dieta dla tarczycy w dużej mierze powinna opierać się na świeżych produktach, posiłkach bogatych w warzywa, a także sporą ilość błonnika pokarmowego.
Czego nie jeść przy niedoczynności tarczycy?
Dieta przy niedoczynności tarczycy nie jest szczególnie skomplikowana. Warto jednak wyłączyć z niej produkty, które mogą ograniczać przyswajanie jodu, a także przyczyniać się do przerostu gruczołu tarczycowego. Chodzi tutaj przede wszystkim o produkty, które zawierają siarkocyjany i goitrogeny. Chodzi przede wszystkim o:
- warzywa z rodziny kapustowatych – głównie kapusta, kalafior, brokuły, rzepa, brukiew – warto jednak pamiętać, że można je dokładnie umyć i wypłukać, aby pozbyć się goitrogenów (rozpuszczalnych w wodzie); z warzyw tych nie warto zupełnie rezygnować, ponieważ mają one bardzo cenne, między innymi antynowotworowe i detoksykujące właściwości, często także niski indeks glikemiczny
- rośliny strączkowe (soja),
- orzechy ziemne,
- gorczyca.
Dieta przy Hashimoto
Nieco inny przypadek stanowi dieta przy niedoczynności tarczycy spowodowanej Hashimoto. Pamiętaj jednak, że choroba ta powinna być potwierdzona przez endokrynologa, najczęściej na podstawie wyników badań krwi oraz USG gruczołu. Przy Hashimoto szczególnie ważne jest zwiększenie podaży kwasów omega-3 ze względu na ich właściwości przeciwzapalne. Bardzo ważna w wielu przypadkach może się okazać także suplementacja witamin D oraz B12. Chodzi tutaj o minimalizację ryzyka zachorowalności na anemię.
Zdarza się, że Hashimoto występuje w parze z celiakią, a wtedy konieczne jest wykluczenie glutenu. Możliwe jest także występowanie nietolerancji laktozy.Wtedy z kolei trzeba wyłączyć z diety nabiał. Nie daj sobie jednak wmówić, że każda osoba z Hashimoto musi wykluczać z diety nabiał i gluten. To jeden z mitów o diecie przy Hashimoto, o których już kiedyś pisaliśmy. Przy Hashimoto z pewnością natomiast warto dużą uwagę przywiązać do jedzenia zdrowych kiszonek, dostarczanie organizmowi pełnowartościowego białka. Zastosowanie tutaj znajdują oczywiście także założenia o zbilansowanej diecie, stałych godzinach posiłków, odpowiednim nawodnieniu.
Z niedoczynnością tarczycy i Hashimoto możesz nie tylko schudnąć, ale i dobrze się czuć. Warto jednak, abyś do diety podeszła nie jak do kary, ale świadomej formy troski o własny organizm, który potrzebuje szczególnej opieki.
